اتکاء(اِ تِّ) [ ع. ] ۱- (مص ل.) تکیه کردن بر، پشت دادن بر. ۲- اعتماد کردن بر. ؛ نقطه ~نقطهای که در آن اهرم را تکیه دهند، تکیه گاه.
