لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)
اشکوبه
(اَ بِ) (اِ.) طبقه.
اشکوخ
(اِ یا اُ)
۱- (اِمص.) لغزش.
۲- خزیدن.
۳- مجازاً: سهو، خطا.
اشکوخه
(اِ خِ) (اِمص.) لغزش، زلت.
اشکوخیدن
(اِ دَ) (مص ل.)
۱- لغزیدن.
۲- سکندری رفتن.
اشکیل
( اِ ) (اِ.) نک اشکل.
اشکیل
(اِ کِ) (اِ.) = اشکال: پای بند ستور.
اشگفیدن
(اِ گِ یا گَ دَ)(مص ل.)تعجب کردن، به حیرت افتادن.
اشیاء
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شی ء؛ چیزها.
اشیاع
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ شیعه ؛ پیروان.
اشیب
(اَ یَ) [ ع. ] (ص.) سفیدمو و پیر.
اشیم
(اَ یَ) [ ع. ] (ص.) آن که نشان مادرزادی دارد، خال دار.
اصابت
(اِ بَ) [ ع. اصابه ] (مص ل.) رسیدن، رسیدن تیر به هدف.
اصابع
(اَ بِ) (اِ.) جِ اصبع ؛ انگشتان.
اصاغر
(اَ غَ) [ ع. ] (اِ.) جِ اصغر.
۱- خردسالان، کوچکان. مق اکابر.
۲- کهتران.
اصالت
(اَ لَ) [ ع. اصاله ] (اِمص.)
۱- نژاده بودن، اصیل بودن.
۲- نجابت داشتن.
اصباح
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بامداد کردن.
۲- درآمدن بامداد.
اصبح
(اَ بَ) [ ع. ] (ص.)
۱- خوب رو، زیبارو.
۲- مویی که سفید مایل به سرخ باشد.
اصبع
(اِ بَ) [ ع. ] (اِ.) انگشت. ج. اصابع.
اصح
(اَ صَ حّ) [ ع. ] (ص تف.) صحیح تر، درست تر.
اصحاب
( اَ ) [ ع. ] (ص.) جِ صاحب.
۱- یاران، دمسازان.
۲- مالکان، صاحبان.