لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)
کنار
(کُ) (اِ.) میوه درخت سدر.
کنار
(کِ یا کَ)(اِ.)پهلو، طرف.
۲- آغوش، دامن. ؛ ~ گود نشستن کنایه از: در کاری درگیر شدن.
کنار آمدن
(~. مَ دَ) (مص ل.) سازش کردن، به تفاهم رسیدن.
کنار کشیدن
(~. کَ دَ) (مص ل.) دست از کاری کشیدن.
کنار گرفتن
(~. گِ رِ تَ) (مص م.) در آغوش کشیدن.
کنارنگ
(کِ رَ) (اِ.) مرزبان.
کناره
(کَ رَ یا رِ) [ په. ] (اِ.)
۱- جانب، پهلو.
۲- کرانه، لب، ساحل.
۳- در خارج از مسیر اصلی.
کناره
(~.) [ معر. ] (اِ.) نک قناره.
کناره جویی
(~.) (حامص.) گوشه نشینی، از کار دست کشیدن.
کناره گرفتن
(~. گِ رِ تَ) (مص ل.) عزلت گزیدن.
کناره گیر
(~.) (ص فا.) عزلت گزیده.
کناز
(کَ) (اِ.) بن و بیخ خوشه خرما. کاناز هم گویند.
کناس
(کَ نّ) [ ع. ] (ص.)
۱- رفتگر، زباله - کش.
۲- کسی که چاه مستراح را پاک می‌کند.
کناغ
(کُ) (اِ.)
۱- کرم ابریشم.
۲- تار عنکبوت.
۳- کنار، پهلو.
کنام
(کُ) (اِ.)
۱- جایگاه و آشیانه حیوانات.
۲- چراگاه.
کنانه
(کَ نِ) (ص.) کهنه، فرسوده.
کناک
(کَ) (اِ.) درد شکم.
کنایس
(کَ یِ) [ ع. کنائس ] (اِ.) جِ کنیسه.
کنایه
(کِ یِ) [ ع. کنایه ] (مص ل.) گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی خود دلالت کند مانند ناخن خشک به معنی خسیس و ممسک. ج. کنایات.
کنایه زدن
(~. زَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) منظور خود را غیرصریح بیان کردن.